Fragment książki Jeana Boussaca. Encyklopedia gier karcianych. Paris, 1896.
Francuski poker gra 32 karty i tylko między 4 graczami.
Jeśli pięć osób chce wziąć udział w jednej z nich, nie wykluczając żadnej z nich, piąta wróci za kwadrans. Ponieważ prawie zawsze jest to uzgodniony czas, po którym miejsca są ponownie wyciągane. Następnie rozkład graczy między graczami jest ustalany w kolejności określonej przez losowanie miejsc.
Miejsca są rozgrywane, jak wyjaśniono w pierwszym artykule poświęconym amerykańskiemu pokerowi.
Karty wydawane są zgodnie z francuskim zwyczajem, czyli od prawej do lewej.
Prawo gracza do cięcia jest tym samym dzieckiem, co w pokerze na 52 karty. Innymi słowy, można wyciąć lub nie, lub wyciąć na jednej karcie.
Ustawiamy minimalną obowiązkową piwnicę dla graczy. Ale każdy może uzyskać wyższą kwotę.
Ponownie wynajmujemy miejsca co kwadrans.
Po każdym losowaniu miejsc każdy gracz ma prawo usunąć część piwnicy, którą ma przed sobą, ale nie może jej zmniejszyć do minimum.
Każdy gracz może również powiększyć swoją piwnicę według własnego uznania.
Ten, kto zastąpi zawodnika, który ustąpił mu miejsca, musi spełnić wszystkie warunki przyjęte przez jego cedenta. W szczególności musi wyjść i wrócić w wyznaczonym czasie dla tego, kogo zastąpi.
Wartość kombinacji we francuskim pokerze różni się nieco od wartości amerykańskiej gry: w ten sposób Sekwencja zostaje pokonana przez Braina, a full zostaje pokonany przez kolor.
W przypadku braku jakiejkolwiek gry, gdy dwóch graczy bierze udział w zaręczynach, wygrywa ten, który ma najsilniejszą kartę w swojej grze.
Gdy dwóch graczy ma dokładnie taką samą grę, dzielą otrzymaną kwotę.
Przed rozpoczęciem gry każdy gracz musi otrzymać uzgodnioną kwotę, która nie może być mniejsza niż dwadzieścia razy większa niż wartość rolety.
Gdy nowy gracz wchodzi do gry w trakcie gry, inni gracze mogą albo zrezygnować,albo wrócić, jak już powiedziano; ale koszt piwnicy z winami nigdy nie powinien przekraczać kosztu rolety dwudziestokrotnie.
Gdy gracz zostanie całkowicie pokonany, musi ustąpić miejsca, a jeśli nie ma powracającego gracza, musi odzyskać kwotę co najmniej równą uzgodnionemu minimum.
Ponieważ gra odbywa się przez kwadrans, gracz nie może w tym czasie usunąć części swojej piwnicy tak daleko, jak to możliwe,
Zabrania się wypełniania piwnicy pieniędzmi wyjętymi z kieszeni; ponadto zabrania się przyjmowania ich od masy innych graczy.
Żaden gracz, który rozpoczął grę, nie może opuścić gry, zanim zostanie całkowicie wycofany z gry, ani przed ponownym losowaniem miejsc, to znaczy przed upływem uzgodnionego czasu. Kiedy oddany gracz ożywa, zanim weźmie więcej kart niż ma przed sobą, może zobaczyć ruch, po prostu odkładając resztę. Ale może powiedzieć: zobaczę, czy skończę, odbuduję się ... nie powstrzymuje to innych graczy przed odrodzeniem się o wyższą kwotę, jeśli pozwala na to sytuacja w ich piwnicy.
Zaraz po zabraniu kart i zanim żaden gracz nie zacznie mówić, każdy, kto musi się uzupełnić, musi powiedzieć : uzupełniam się lub nie uzupełniam. I cios trwa.
Po zabraniu kart nie ma już potrzeby uzupełniania się.
Gracz zawsze ma prawo uczestniczyć w uderzeniu, gdy wkłada do gry wszystko, co mu pozostało.
Po rozdaniu kart zawsze ostatni za ciemną mówi ostatni. Zdajemy sobie sprawę, że nie ma potrzeby ograniczania zachęt do pokera w piwnicy; są naturalnie ograniczone do winnicy.
Wszystko, co zostało powiedziane na temat ciemno, podbicia, requay, banku, dotyczy pokera na 32 karty.
W niektórych kręgach często gra się w pokera na pięć lub sześć, więc do gry w pikietę dodaje się pięć, a nawet sześć.
KILKA PRAKTYCZNYCH PORAD
Nie ma sensu siedzieć przy stole pokerowym, jeśli ktoś nie jest w stanie szybko odgadnąć, jak grają jego przeciwnicy, a co najważniejsze, jeśli nie był w stanie ukryć swojego, Jak to możliwe.
Bardzo niewielu graczy, którzy wciąż mają czas na przemyślenie, bez wątpienia zauważy, że amerykański Poker jest tylko nieco zmodyfikowaną i nieco bardziej skomplikowaną kopią. Jestem przekonany, że mistrz francuskiej gry nie będzie wymagał długiego szkolenia, aby lepiej grać w amerykańską grę.
Najpierw musisz znać grę i graczy. Trzeba umieć blefować i wymknąć się na czas.
Wielu dobrych graczy nigdy nie otwiera puli, gdy są pierwszymi, którzy rozmawiają, aby mogli z zyskiem podnieść lub ożywić, zanim karty zostaną zabrane, w przypadku dobrej gry, jeśli którykolwiek z pozostałych graczy zostanie otwarty.
Umiejętność blefowania jest bardzo ważna, ale nie jest to najważniejszy moment w pokerze. Blefujący ma znacznie większą szansę na poddanie się niż sukces.
W tej grze jest jedno bardzo sugestywne wyrażenie: zagraj w trupa. Oznacza to, że gracz o małej twarzy wie, jak odróżnić przeciwnika od oszalałego i spróbować zadać mu najśmielsze ciosy.
W przeciwieństwie do tego, co dzieje się w strategii wojskowej, zręczny gracz to ten, który najmniej atakuje i zawsze pozostaje w defensywie. Lekkomyślni często mają Dni chwały, ale ostatecznie to timerzy i renegaci ostatecznie pozostają mistrzami pola bitwy.
Niebezpieczne jest angażowanie się po raz trzeci lub czwarty w małą grę.
Każdy pokerzysta, który nie wie, jak zdobyć twarz, kontrolować swoje emocje, jest z góry skazany na porażkę.
Amerykanie, praktyczni ludzie, w grze kierują się tylko zasadą prawdopodobieństwa. Oni, podobnie jak my, nie mają mózgów pełnych starych głupot: szczęścia, odwagi, zręczności itp. pozostawiają starym narodom te stare pomysły, te przesądy dobrych kobiet.
Jest całkiem jasne, że to, co dotyczy pary, zależy od jakości pary, a co najważniejsze, podbicia; Kiedy gracz, o którym wiadomo, że nie blefuje pod każdym względem, gra w pełni, szansa pary jest znacznie niższa niż zero.